คำฅน

"สัมผัสสายหมอก เยือนขุนเขา ในหมู่บ้าน ต่างชนเผ่า"
นี่ไม่ใช่ครังแรกที่ ทีมงานกบนอกกะลา มาเชียงใหม่ ความสวยงามและบรรยากาศสบายๆ ที่รายล้อมไปด้วยภูเขา หมอกลงในตอนเช้า และรอยยิ้มของผู้คน ที่คอยต้อนรับเราอยู่เสมอ แต่วันนี้เราจะพาไปชมสถานที่อีกแห่งหนึ่งที่หลายคนอาจจะไม่รู้จัก แต่ความสวยงามไม่แพ้ที่อื่นๆ

"ชุมชนบ้านแกน้อย" ตั้งอยู่ที่ อ.เชียงดาว จ.เชียงใหม่ เป็นพื้นที่ที่อุดมสมบูรณ์ไปด้วยพืชผักพืชผลและพืชไร่ คนในพื้นส่วนใหญ่จะประกอบอาชีพชาวสวน ซึ่งจะปลูกพืชผัก 50% ไม้ผล 40% และ พืชไร่ 10%
หากใครได้เข้าไปสัมผัสถึงวิถีชีวิติของคนในชุมชนแล้วจะต้องติดใจ เพราะชาวบ้านใจดีมากให้การต้อนรับด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น แม้ทุกคนจะมีความหลากหลายด้านชาติพันธุ์ ไม่ว่าจะเป็นชาวจีนยูนนาน ไทยใหญ่ ลาหุดำ และลาหุแดง แต่ทุกคนก็เป็นเพื่อนบ้านที่ดีช่วยเหลือซึ่งกันและกัน
หมอกบางๆยามเช้าของหมู่บ้านที่อบอวนไปด้วยกลิ่นหอมอ่อนๆของพืชผักนานาชนิดลอยมาแต่ไกลจากไร่โดยรอบเรา เดินสำรวจบ้านเรือนแต่ละหลังที่มีเอกลักษณ์เฉพาะของแต่ละชนเผ่า เช่น คนจีนจะใช้ดินมาปั้นเป็นก้อนอิฐเพื่อสร้างเป็นบ้าน ชาวลาหุแดงจะนิยมปลูกบ้านหันหน้…

สองสามปีมาแล้วที่ผมเริ่มทอดไมตรี ทำตัวสนิทกับความตาย โดยที่ระลึกอยู่เสมอว่า ตัวเองนั้นเป็นคนใกล้ตาย (เข้าไปทุกที) เพราะถ้าหากเอาเกิดเป็นต้น เอาตายเป็นปลาย แล้วพิจารณาว่าขณะนี้ชีวิตอยู่ใกล้ฝั่งไหนมากกว่ากัน ผมคิดว่าผมน่าจะอยู่ใกล้ฝั่งตายมากกว่าฝั่งเกิด ยิ่งความตายเป็นเรื่องไม่แน่นอน จะตายที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไร เพราะอะไร ไม่มีทางกะเกณฑ์ได้ ผมยิ่งชัวร์ว่ายังไง(ชาตินี้)ผมก็เป็นคนใกล้ตายมากกว่าใกล้เกิดแน่ๆ
ผมไม่คิดว่าการพูดแบบนี้ คิดแบบนี้เป็นเรื่องอัปมงคล เป็นลางไม่ดี แต่ผมคิดว่า เรื่องของการเตรียมตัวตายเป็นหน้าที่ ทุกคนต้องตาย ถ้าอยากตายดีก็ต้องเตรียมให้ดี ไม่ต่างจากการเตรียมเดินป่า เตรียมวิ่งมาราธอน หรือการเข้าโรงเรียน เรียนรู้พัฒนาตน ฝึกฝนความรู้ ทักษะชีวิต ความชำนาญเพื่อดำรงอาชีพการงานหล่อเลี้ยงชีวิต
พระอาจารย์ไพศาล วิสาโล เคยกล่าวไว้ว่า "คนเราสมัยนี้ ใช้ชีวิตเหมือนลืมตาย ตอนตายจึงหลงตาย" ผมคงไม่ต้องอธิบายความหมาย ให้ท่านได้ครุ่นคิดเอาเอง น่าจะดีกว่า เพราะผมเองเมื่อสำรวจเข้าจริงๆ ก็มีโมเมนต์ที่เป็นอย่างนั้นอยู่ไม่น้อย การใช้ชีวิตแบบลืมตาย กระทั่งหลงตายนี้ เป็นการหลงชีวิตที่ส…